1. Formacja Przyjaciół i Członków Wspólnoty:
Podstawowe materiały formacyjne, są oparte o: Pismo Święte, nauczanie Kościoła Katolickiego oraz duchowość ignacjańską. We Wspólnocie Małżeństw prowadzona jest formacja w celu pogłębienia relacji członków wspólnoty z Bogiem, przygotowania do ewangelizacji oraz rozeznania i podjęcia życiowego powołania w Kościele poprzez małżeństwo. Formacja ta ma wymiar intelektualny, duchowy, ludzki i misyjny, i dokonuje się na kilku etapach:

1. Pierwszy etap – dla Przyjaciół i Członków Wspólnoty, jest to tzw. Podstawowa Formacja, odbywa się poprzez uczestnictwo w comiesięcznych spotkaniach formacyjnych (które są podstawą drugiego etapu formacji), a także podczas rekolekcji stacjonarnych, wyjazdowych, czy tzw. “Dni Skupienia”.
2. Drugi etap, tzw. Formacja Wzrostu – odbywa się już w „komórkach”, zwanych „grupkami” (Grupy, składają się z 3 – max. 5 małżeństw). Wejście w drugi etap formacji wymaga zdeklarowania się członków wspólnoty do osobistej refleksji i pracy nad materiałami formacyjnymi, a także regularnego uczestnictwa w spotkaniu „grupek”. Członkiem Wspólnoty, może zostać małżeństwo, które czynnie uczestniczy w pierwszym etapie co najmniej 3 – 4 miesiące.
3. Kolejnym etapem formacji, jest tzw. Formacja Służby we wspólnocie, a więc zaangażowanie w dzieła wspólnoty – diakonie, ewangelizację, itd. Etap ten prowadzi do kolejnego, wyrażającego się przez podjęcie odpowiedzialności: zostanie parą animatorską, odpowiedzialnym za pewien obszar ewangelizacji, liderem diakonii, czy ostatecznie dołączenia do grona moderacji, czy wzięcie odpowiedzialności za całą wspólnotę, jako liderzy.

Formacja prowadzi do pogłębienia przyjaźni z Bogiem i do odnowienia człowieka w każdym wymiarze, także relacji międzyludzkich. Rozwój w bliskości z Bogiem prowadzi przez naturalne etapy oczyszczenia, oświecenia i zjednoczenia, przeżywane w kontekście całego życia, poszczególnych etapów formacji czy konkretnych dzieł. Naturalnymi spoiwami tych etapów są kryzysy, przez które przechodzimy. Jest to szczególny czas łaski, w którym Pan zaprasza nas do ,,pozostawienia siebie” dla ,,wzrostu w miłości”, by ,,zwlec z siebie starego człowieka i przyoblec się w Chrystusa”. Szczególne wskazania w tym kierunku
daje Rozdział 4 Listu do Efezjan.

2. Formacja podczas spotkań formacyjnych
Spotkania te mają przede wszystkim wymiar modlitewno – formacyjny, dlatego dotyczą zasadniczych tematów związanych z:
– ukazywaniem Kim jest Bóg i jak nawiązać relację z Nim, jak otworzyć się na Jego miłość i odrzucić fałszywe wyobrażenia o Nim, a otworzyć się na prawdę o miłosiernym Ojcu,
– ukazywaniem prawdy o ludzkiej słabości, grzechu, uzależnieniu człowieka od świata, o zamknięciu, egoizmie, oporze i lęku, który nas paraliżuje, o przeciwniku zbawienia i metodach, którymi się posługuje,
– poznawaniem Osoby Jezusa Chrystusa, Jego czynów, nauki, motywacji, pragnień, zwłaszcza odkrywaniem sensu Wcielenia i tajemnic paschalnych; męki krzyżowej, śmierci, zmartwychwstania, wejścia do Chwały Boga i wiecznego królowania, którego widzialna pełnia nadejdzie na końcu czasów,
– byciem uczniem Jezusa, porządkowaniem swojego życia według Jego nauki, z rozwojem wiary, podejmowaniem nawrócenia i stawianiem Jezusa w centrum życia, wyznawaniem Jezusa jako jedynego Pana i Zbawiciela, doświadczaniu duchowego zwycięstwa, uzdrowienia i uwolnienia w Imię Jezusa,
– poznawaniem Ducha Świętego, odkrywaniem Jego działania w nas, przyjmowaniem Jego darów i charyzmatów i działaniem w Jego Mocy, zwłaszcza w dziele ewangelizacji,
– życiem w małżeństwie i Rodzinie, z odnową życia sakramentalnego, życiem w jedności, odpowiedzialności, wierności; podążaniem wspólną drogą ku świętości
– życiem we wspólnocie, parafii i Kościele, zwłaszcza z ukazywaniem Eucharystii jako źródła i szczytu życia Kościoła, z poznawaniem nauki Kościoła, bogactwa Jego działalności, podejmowaniem misji,
posłuszeństwem wobec hierarchii,
– poznawaniem Pisma Świętego i modlitwą za pomocą Biblii, zarówno w indywidualnej lekturze duchowej, jak i wtedy gdy Słowo proklamowane jest we wspólnocie, a zwłaszcza w liturgii,
– rozwojem modlitwy w całym jej bogactwie, zarówno osobistej jak i wspólnotowej, zwłaszcza modlitwy uwielbienia i wstawiennictwa oraz adoracji Najświętszego Sakramentu,
– kultem Matki Bożej, aniołów i świętych, nabożeństwami ku ich czci, ich roli w zbawieniu człowieka i misji ewangelizacyjnej,
– podejmowaniem służby, czy to w wymiarze wspólnoty, czy w wymiarze naszego środowiska, do którego jesteśmy posłani,
– odkrywaniem czym jest ewangelizacja, kogo ewangelizować i jak, zwłaszcza w kontekście charyzmatu wspólnoty.

3. Formacja w małej grupie, tzw. Grupie Dzielenia / Grupce
Jest to formacja oparta na osobistych relacjach z małżeństwami należącymi do danej grupy, w tym z animatorami – osobami doświadczonymi w życiu wspólnotowym. Dokonuje się ona podczas spotkań komórki w kościele oraz spotkania domowego. Celem spotkań w grupkach, jest wzrastanie w bliskości z Panem, wzrastanie w miłości wzajemnej i braterskiej, dzieleniem się Jezusem z innymi, wypełnianie misji w Mistycznym Ciele Kościoła, dawanie i otrzymywanie wsparcia, formowanie przyszłych animatorów, pogłębianie własnej tożsamości wiary. Elementami formacyjnymi w grupkach są:
– dzielenie, które uczy postawy słuchania, otwartości na doświadczenie wiary innych, zaufania, rozmawiania o wierze,
– modlitwa, w którą osobiście może się włączyć każdy członek grupki,
– wspólne spotkanie domowe, które uczy wspólnej modlitwy poza budynkiem kościoła, jest okazją do świadectwa, nawiązania bliższych relacji,
– działania animatora, kontakt indywidualny z członkami komórki, budzenie odpowiedzialność za obecność i zaangażowanie w grupkę,
– służba, udzielanie sobie wsparcia, które rozwija miłość i rodzi odpowiedzialność,
– wspólne inicjatywy, zwłaszcza wspólne zaangażowanie w dzieła związane z życiem wspólnotowym

Zasady dzielenia w grupce:
– celem spotkania jest dążenie do Boga
– Nie wygłaszamy teorii, nie moralizujemy: „należy…”, „powinniśmy…”
– Mówimy o sobie: „Ja tak czuję…”, „Ja tak robię…”
– Mówimy krótko i konkretnie – więcej słuchamy niż mówimy. Dajmy czas też innym na wypowiedź
– Słuchaj serdecznie.
– Nie przerywaj, nie pouczaj, nie dyskutuj.
– Nie komentujemy wypowiedzi innych. Nie osądzaj – nawet w myślach.
– Nie narzucaj własnego tematu i sposobu prowadzenia spotkania.
– W miarę możliwości, staraj się dzielić tym, co buduje i umacnia innych
– Nie spóźniaj się. Szanuj czas innych
– Dziel się głównie tym, co dobre, co pozytywne, co buduje i umacnia innych.
– Podziękuj Bogu za tę grupkę, że spotykasz się właśnie z tymi ludźmi. Módl się za swoją grupkę
Ponadto, dodatkowe zasady, każda grupka może ustalić we własnym zakresie.

4. Formacja na rekolekcjach
W ramach formacji, prowadzimy we wspólnocie rekolekcje / Dni Skupienia. Najczęściej mają one formę zamkniętych rekolekcji wyjazdowych, odbywających się dwa razy do roku, w bliskich okolicach Warszawy oraz tak zwane Wakacje z Bogiem, czyli wspólny, tygodniowy wyjazd wakacyjny, w ramach którego mamy codzienną Mszę Świętą, konferencje oraz czas wolny dla rodziny a także aktywności dla dzieci i dorosłych

5. Formacja zaangażowanych w służbę / diakonie
Drugi etap formacji najczęściej dokonuje się w ramach współpracy z animatorem w celu podejmowania służby w grupce (na przykład organizowanie spotkania domowego, poprowadzenie modlitwy, poprowadzenie spotkania grupki), a następnie w ramach diakonii i spotkań formacyjnych związanych z konkretnym typem służby / diakonie.

6. Formacja Liderów
– poprzez udział w Szkole Liderów (Liderzy mogą zwrócić się o wsparcie finansowe takiego szkolenia do diakonii Finansowej)
– indywidualny udział w rekolekcjach i szkoleniach, aby odpowiedzialnie pełnić powyższą funkcję

7. Formacja Moderacji
– przez udział w Szkole Liderów, a przynajmniej przez udział w Kursie Jan, prowadzony przez Szkołę Nowej Ewangelizacji lub inne rekolekcje, przygotowujące do głębszej służby
– indywidualny udział w rekolekcjach i szkoleniach, aby odpowiedzialnie pełnić powyższą funkcję

8. Formacja Animatorów
odbywa się podczas dwóch, jednodniowych wyjazdów formacyjnych w ciągu roku oraz na spotkaniach dla animatorów (raz na 2 miesiące) i jest oparta o adhortację Ojca Świętego Franciszka Evangelii Gaudium oraz o poniższy „dekalog” animatora.

„DEKALOG” ANIMATORA
– Módl się do Boga Ojca, aby przez Jezusa Chrystusa napełnił Cię Duchem Świętym Ef 5,18-19
– Bądź autentycznym świadkiem Ewangelii: ludzie wierzą słowom, kiedy są potwierdzone życiem Rz 1,16- 17;1J 1,1-3
– Módl się codziennie za każdego członka grupki Jk 5,14-16
– Odezwij się pomiędzy spotkaniami do swoich „podopiecznych” z grupki. Jeden telefon lub jedno spotkanie stwarzają miłą atmosferę. Hbr 13,1-3
– Przyjmij postawę służby wobec swoich braci i ucz ich, jak uczyć także innych. 2Tm 2,2
– Módl się o owoce spotkania Twojej grupki. Ga 5,22-23
– Bądź gotowy do dawania świadectwa w swojej grupce. 2Tm 1,8-9
– Stwarzaj klimat przyjaźni i radości podczas spotkania grupki. Ef 4,29-32
– Nie przyjmuj postawy nauczyciela (władcy) ale bądź sługą. Rz 12,3-5
– Jeśli już musisz zwrócić uwagę, zrób to z miłością i pokorą; mając zawsze na względzie, na pierwszym miejscu dobro drugiego (zaczynaj korektę najpierw od siebie) Mt 7; 3-5
– Zgłębiaj w każdym sercu zapał do ewangelizacji. 1Kor 9,16
– Nie gaś zapału. Nie gaś ducha! 1 Tes 5; 19-21

9. Formacja Rodzin
We Wspólnocie Małżeństw formacja prowadzi również do budowania rodziny jako domowego Kościoła opartego o miłość, dialog, wspólną modlitwę i czystość małżeńską. Taka rodzina stanowi sprzyjające środowisko do przekazywania wiary dzieciom oraz do odkrywania i podejmowania misyjnego wymiaru rodziny jako cząstki kręgu znajomych, wspólnoty, parafii i Kościoła. Jest to przede wszystkim misja wobec innych rodzin, zwłaszcza młodych małżeństw, często pogrążonych w kryzysie i nie odnajdujących się w Kościele. Jest to więc także formacja skierowana na podejmowanie współpracy z kapłanami, parafiami, instytucjami związanymi z rodziną tak, by szukać nowych przestrzeni do dzielenia się wartością chrześcijańskiej rodziny.