STATUT WSPÓLNOTY MAŁŻEŃSTW
PRZY SANKTUARIUM ŚW. ANDRZEJA BOBOLI W WARSZAWIE

ROZDZIAŁ 1

POSTANOWIENIA OGÓLNE

1. Wspólnota Małżeństw, (zwana dalej Wspólnotą) jest wspólnotą powołaną przez proboszcza Sanktuarium św. A. Boboli przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, śp. o. Mirosława Paciuszkiewicza SJ, na prośbę małżeństwa – założycieli.
2. Wspólnotę tworzą małżeństwa związane sakramentem małżeństwa zawartym w Kościele Katolickim, pragnące współpracować z łaską tego sakramentu, aby n drodze do Pana Boga lepiej pomagać sobie
   wzajemnie, w rodzinie, we Wspólnocie, w społeczeństwie, czyniąc to wszystko dla większej chwały Bożej.
3. Fundamentem dla Wspólnoty jest formacja małżeńska zgodna z nauczaniem Kościoła Katolickiego, oparta w szczególności na duchowości ignacjańskiej, wyrażającą cnotę miłości, którą członkowie Wspólnoty pragną pielęgnować i rozwijać oraz cel, do którego Wspólnota dąży, a którym jest służba prawdzie o małżeństwie i rodzinie.
4. Wspólnota używa znaku graficznego przedstawionego jako załącznik 1 do niniejszego statutu
5. Wspólnota może współpracować ze wszystkimi ruchami i stowarzyszeniami, których cele nie są sprzeczne z postanowieniami niniejszego statutu.

ROZDZIAŁ 2
CEL DZIAŁANIA WSPÓLNOTY

Celem działania Wspólnoty jest służba prawdzie o małżeństwie i rodzinie, który to cel Wspólnota realizuje – w oparciu o Katechizm Kościoła Katolickiego – poprzez:

1. Dążenie do życia pełnią sakramentu małżeństwa przez wszystkich członków Wspólnoty.
2. Świadczenie, że małżeństwo jest powołaniem i misją; jedną z dróg, pójścia za Chrystusem, a w konsekwencji drogą do świętości.
3. Ciągłą formację duchową, nieustanne zgłębianie nauczania Kościoła o małżeństwie i rodzinie oraz dawanie świadectwa o prawdzie zawartej w tym nauczaniu.
4. Głoszenie prawdy o małżeństwie i rodzinie poprzez czynny udział w prowadzeniu rekolekcji dla małżonków i kursów dla narzeczonych.

ROZDZIAŁ 3
DZIAŁALNOŚĆ APOSTOLSKA WSPÓLNOTY

Apostolstwo we Wspólnocie realizuje się poprzez:

1. Świadectwo życia zgodnego z Ewangelią w małżeństwie, w rodzinie i poza rodziną.
2. Pomoc małżeństwom w drodze do świętości poprzez:
   – prowadzenie i animowanie rekolekcji i kursów,
   – organizowanie małżeńskich dni skupienia;
   – indywidualne spotkania z małżeństwami przeżywającymi trudności.
3. Pomoc narzeczonym w przygotowaniu do Sakramentu Małżeństwa.

ROZDZIAŁ 4
PRZYNALEŻNOŚĆ DO WSPÓLNOTY

Istnieją dwa rodzaje przynależności do Wspólnoty Małżeństw:

1. Przyjaciele Wspólnoty – Przyjacielem Wspólnoty, może zostać każde małżeństwo sakramentalne lub jeden ze współmałżonków i uczestniczyć raz w miesiącu, w spotkaniach modlitewno-formacyjnych, niedzielnych Mszach Św. wspólnotowych i agapach oraz wszelkich wyjazdach i rekolekcjach, chyba, że wyjątkowo wspólnota zorganizuje wydarzenie tylko dla członków wspólnoty. Przyjacielem Wspólnoty można pozostać do końca życia.
2. Członkowie Wspólnoty – Członkiem Wspólnoty może zostać każde małżeństwo lub jedno ze współmałżonków, które przez min. 3-4 mies. czynnie uczestniczyło w życiu Wspólnoty, jako Przyjaciel Wspólnoty; akceptuje duchowość i statut Wspólnoty i zgłosi Liderom jednoznaczną deklarację przystąpienia do Wspólnoty, jako Członek Wspólnoty, wraz z rozpoczęciem nowego roku szkolnego.
   Osoby bez przeszłości wspólnotowej i pragnące wejść na dalszy etap formacji, zachęcane są, do uczestnictwa w kursie Alfa lub REO. Członek Wspólnoty, może uczestniczyć – tak jak i Przyjaciel Wspólnoty – raz w miesiącu, w spotkaniach modlitewno – formacyjnych, niedzielnych Mszach Św. Wspólnotowych, agapach oraz wszelkich wyjazdach i rekolekcjach, a ponad to, w spotkaniach małych Grup Dzielenia.
3. Członkiem Wspólnoty, może zostać w wyjątkowej sytuacji, również tylko jedno ze współmałżonków, po wcześniejszym uzgodnieniu tego z Radą Wspólnoty.
4. Status Członka Wspólnoty otrzymuje się po jawnym złożeniu ustnej deklaracji przystąpienia do formacji, we Wspólnocie Małżeństw.

ROZDZIAŁ 5
ŻYCIE WSPÓLNOTOWE

Członkowie Wspólnoty:

1. Zachowują powszechnie przyjęte praktyki chrześcijańskie w tradycji katolickiej.
2. Czynnie uczestniczą we wszystkich rodzajach formacji organizowanych dla członków Wspólnoty, m.in. poprzez przygotowanie do spotkania.
3. Angażują się w działania apostolskie Wspólnoty w zależności od swoich predyspozycji i możliwości (prowadzenie rekolekcji, pomoc w organizacji rekolekcji, czy udział w poszczególnych Diakoniach – więcej
   o diakoniach, stanowi rdz.7).
4. Wspierają działania apostolskie Wspólnoty i siebie nawzajem poprzez codzienną modlitwę.
5. W przypadku śmierci jednego z małżonków, drugie nadal pozostaje pełnoprawnym członkiem Wspólnoty.
6. Członkostwo w Grupie Dzielenia (więcej o. Grupach Dzielenia w rozdz. 8 pkt. 3) ustaje na skutek:
   – złożenia rezygnacji złożonej Animatorowi lub Liderom Wspólnoty;
   – braku obecności podczas spotkań formacyjnych i grupowych oraz w wyniku braku kontaktu ze strony Członka/Członków Wspólnoty przez okres 3 mies.
   W przypadku częstej absencji Członka/Członków Wspólnoty, podczas spotkań formacyjnych, Animator zobowiązany jest do większej troski, zainteresowania i dialogu, podczas którego, obie strony mogą podjąć decyzję o rezygnacji z „członkostwa”, a pozostania „Przyjacielem Wspólnoty”.

ROZDZIAŁ 6
STRUKTURA WSPÓLNOTY

1. We wspólnocie istnieje następująca hierarchia odpowiedzialnych:
   

1.1 Odpowiedzialni za Wspólnotę.
Na czele Wspólnoty stoi Rada Wspólnoty:
A/ Duchowy Opiekuna Wspólnoty – proboszcz Sanktuarium. Może ale nie musi angażować się we wszystkie jej działania. Duchowy Opiekun Wspólnoty, ,czuwa nad zgodnością wszelkich działań Wspólnoty z nauczaniem Kościoła Katolickiego.
B/ Pasterz Wspólnoty – ojciec jezuita, delegowany na czas swojej kadencji (nie jest ona ściśle określona) do prowadzenia Wspólnoty. Pasterz Wspólnoty czuwa nad zgodnością działań Wspólnoty z nauczaniem Kościoła Katolickiego. Jego zadaniem jest opieka nad Wspólnotą. O ile Mu obowiązki na to pozwalają, w porozumieniu z Liderami, głosi konferencje formacyjne, na podstawie przygotowanych materiałów.
C/ Liderzy – para małżeńska, która podejmuje ostateczne decyzje we wspólnocie po wcześniejszym rozeznaniu w gronie moderacji oraz konsultacji z Pasterzem lub Opiekunem Wspólnoty. Liderzy, wybierani są w głosowaniu tajnym, przez Radę Wspólnoty oraz animatorów, na okres 2 lat. Do wyboru Liderów, niezbędna jest zdecydowana większość głosów wszystkich osób uprawnionych (2/3).
Wybory odbywają się pod koniec roku formacyjnego (tzn. roku szkolnego). Liderzy Wspólnoty, nie mogą pełnić tej funkcji dłużej, niż dwie, ciągłe kadencje (tj. 4 lata). Liderzy, przy ponownym wyborze, mogą skrócić swoją drugą kadencję o połowę. Liderów, może odwołać jedynie Duchowy Opiekun Wspólnoty, ze względu na: liczne zaniedbania z ich strony, brak subordynacji, nieposłuszeństwo, działanie na szkodę Wspólnoty, prowadzenie Wspólnoty niezgodnie z nauczaniem KK.
Do zadań Liderów, należą m.in.:
– przygotowania propozycji formacji oraz programów rekolekcji
– przygotowanie okresowych planów pracy oraz działalności Wspólnoty (terminy rekolekcji, spotkań formacyjnych i innych form pracy), które zostają poddane rozeznaniu Moderacji oraz Pasterza Wspólnoty
– inspirowanie wszystkich członków Wspólnoty do aktywnej i wiernej celom Wspólnoty pracy nad sobą i dla innych,
– dbałość o jedność Wspólnoty oraz wzajemne zrozumienie i zaufanie wszystkich członków,
– reprezentowanie i występowanie w imieniu Wspólnoty w kontaktach zewnętrznych,
– przydział zadań poszczególnym członkom Rady i Wspólnoty.
D/ Moderacja – 2 małżeństwa, które są wsparciem dla Liderów i pomagają w rozeznawaniu najważniejszych kwestii wspólnotowych – spotkania raz na dwa miesiące z Liderami
Moderacja, wybierana jest przez Liderów (w porozumieniu z Duchowym opiekunem i Pasterzem), na czas trwania kadencji Liderów, z grona Animatorów. Oba małżeństwa muszą być różne od siebie, pod kątem stażu oraz wieku, aby być niejako przedstawicielami całej Wspólnoty.
Małżeństwo działające w Moderacji, mogą odwołać Liderzy, ze względu na: liczne zaniedbania z ich strony, brak subordynacji, nieposłuszeństwo, działanie na szkodę Wspólnoty, prowadzenie Wspólnoty niezgodnie z nauczaniem KK.
Do zadań Moderacji, należy:
– wspieranie Liderów, poprzez: modlitwę, rozeznawanie z Liderami kierunku Wspólnoty, dla większego jej dobra i wzrostu.

1.2. Odpowiedzialni za Grupy Dzielenia:
– Animatorzy – grono małżeństw prowadzących spotkania w grupkach. Liderzy wraz Moderacją mogą ale nie muszą zwrócić się o pomoc w rozeznaniu jakiejś kwestii spornej lub ważnej dla Wspólnoty – spotkania formacyjno – organizacyjne, odbywają się raz na dwa miesiące z Radą Wspólnoty. Animatorzy, powoływani są przez Radę Wspólnoty, z grona członków Wspólnoty. Do zadań Animatorów
należy: czuwanie nad prawidłowym przebiegiem spotkań w Grupach Dzielenia, modlitwa za członków grupy oraz troska o więzi pomiędzy nimi.
Poszczególnych Animatorów, może odwołać Rada Wspólnoty, ze względu na: liczne zaniedbania z ich strony, działanie na szkodę Wspólnoty, prowadzenie członków Wspólnoty niezgodnie z nauczaniem KK.

1.3. Odpowiedzialni za Diakonie:
– Odpowiedzialni za poszczególne diakonie – ilość spotkań uzależniona od charakteru danej diakonii. Osoby, powoływane przez Liderów i Moderację do pełnienia służby poprzez odpowiedzialność za
diakonię, na okres min. 1 roku – max. do końca kadencji Liderów Odpowiedzialni za Diakonie, dążą do przygotowania następców, którzy będą mogli z czasem przejąć od nich tę funkcję. Do zadań tych osób, należy odpowiedzialne podjęcie posługi; zachęcanie członków wspólnoty do zaangażowania w posługę w danej diakonii; organizacja spotkań jej członków, z góry (przynajmniej na okres 1 roku) przyjętą częstotliwością, w zależności od charakteru danej diakonii. Poszczególnych Odpowiedzialnych, mogą odwołać jedynie Liderzy , ze względu na: liczne zaniedbania z
ich strony, brak subordynacji, nieposłuszeństwo, działanie na szkodę Wspólnoty, prowadzenie członków Wspólnoty niezgodnie z nauczaniem KK.

ROZDZIAŁ 7
DIAKONIE WE WSPÓLNOCIE

1. diakonia modlitwy wstawienniczej / ewangelizacji (modlitwy wstawiennicze w ramach działalności Wspólnoty, organizacja kursu Alfa oraz rekolekcji otwartych dla innych małżeństw). Członkiem diakonii
   modlitwy wstawienniczej, może zostać każdy członek wspólnoty, zatwierdzony przez osobę Odpowiedzialną za diakonię, w porozumieniu z Liderami.
2. diakonia liturgiczna (nauka dorosłych i dzieci znaczenia gestów i obrządków liturgicznych; przygotowanie ministrantów). Członkiem diakonii modlitwy liturgicznej, może zostać każdy członek wspólnoty, zatwierdzony przez osobę Odpowiedzialną za diakonię.
3. diakonia muzyczno – uwielbieniowa (posługa śpiewem podczas naszych comiesięcznych Mszy Św, a także podczas: spotkań modlitewno – formacyjnych oraz parafialnych uroczystości. W ramach diakonii
   muzycznej, organizowane są warsztaty wokalne). Członkiem diakonii muzycznej, może zostać każdy członek wspólnoty, zatwierdzony przez osobę Odpowiedzialną za diakonię.
4. diakonia organizacyjną (organizacja wyjazdów, rekolekcji wspólnotowych). Członkiem diakonii organizacyjnej, może zostać każdy odpowiedzialny członek wspólnoty.
5. diakonię techniczną (głównie kontrola nad sprzętem nagłośnieniowym). Członkiem diakonii technicznej wstawienniczej, może zostać każdy członek wspólnoty, zatwierdzony przez osobę Odpowiedzialną za
   diakonię, uprzednio do tego przeszkolony.
6. diakonia różańcowa (codzienny różaniec online o godz. 21, m.in. w intencji WM oraz intencjach poleconych). Członkiem diakonii różańcowej, może zostać każdy członek wspólnoty.
7. diakonia dziecięca (odpowiedzialna za organizację zajęć dla dzieci w trakcie spotkań małżonków oraz wyjazdów wspólnotowych).
8. diakonia finansowa (odpowiedzialna za zarządzanie finansami Wspólnoty; przedstawianie rocznych raportów). Członkiem diakonii finansowej, może zostać osoba, która ma do tego określone predyspozycje i po zatwierdzeniu przez Liderów, wraz z Moderacją, a następnie, przez osobę odpowiedzialną za diakonię. Diakonię Finansową stanowi optymalnie 3 członków (min.2). Więcej o tym stanowi pkt. 9 niniejszego statutu.
   – Odpowiedzialni za poszczególne diakonie – ilość spotkań uzależniona od charakteru danej diakonii

ROZDZIAŁ 8
FORMACJA WSPÓLNOTY

1. Formacja Przyjaciół i Członków Wspólnoty:
Podstawowe materiały formacyjne, są oparte o: Pismo Św, nauczanie KK oraz duchowość ignacjańską We Wspólnocie Małżeństw, prowadzona jest formacja w celu pogłębienia relacji członków wspólnoty z Bogiem, przygotowania do ewangelizacji oraz rozeznania i podjęcia życiowego powołania w Kościele poprzez małżeństwo. Formacja ta ma wymiar intelektualny, duchowy, ludzki i misyjny, i dokonuje się na
kilku etapach:

1. Pierwszy etap – dla Przyjaciół i Członków Wspólnoty, jest to tzw.
   Podstawowa Formacja, odbywa się poprzez uczestnictwo w comiesięcznych spotkaniach formacyjnych (które są podstawą drugiego etapu formacji), a także podczas rekolekcji stacjonarnych, wyjazdowych, czy tzw. “Dni Skupienia”.
2. Drugi etap, tzw. Formacja Wzrostu – odbywa się już w „komórkach”, zwanych „grupkami” (Grupy, składają się z 3 – max. 5 małżeństw)
   Wejście w drugi etap formacji, wymaga zdeklarowania się członków wspólnoty, do: osobistej refleksji i pracy nad materiałami formacyjnymi, a także regularnego uczestnictwa w spotkaniu „grupek”. Członkiem Wspólnoty, może zostać osoba, która czynnie uczestniczyła w pierwszym etapie co najmniej 3 – 4 mies.
3. Kolejnym etapem formacji, jest tzw. Formacja Służby we wspólnocie, a więc zaangażowanie w dzieła wspólnoty – diakonie, ewangelizację, itd. Etap ten, prowadzi do kolejnego, wyrażającego się przez podjęcie odpowiedzialności: zostanie parą animatorską, odpowiedzialnym za pewien obszar ewangelizacji, liderem diakonii, czy ostatecznie dołączenia do grona moderacji, czy wzięcie odpowiedzialności za całą wspólnotę, jako liderzy.

Formacja prowadzi do pogłębienia przyjaźni z Bogiem i do odnowienia człowieka w każdym wymiarze, także relacji międzyludzkich. Rozwój w bliskości z Bogiem prowadzi przez naturalne etapy oczyszczenia, oświecenia i zjednoczenia, przeżywane w kontekście całego życia, poszczególnych etapów formacji czy konkretnych dzieł. Naturalnymi spoiwami tych etapów są kryzysy, przez które przechodzimy. Jest to
szczególny czas łaski, w którym Pan zaprasza nas do ,,pozostawienia siebie” dla ,,wzrostu w miłości”, by ,,zwlec z siebie starego człowieka i przyoblec się w Chrystusa”. Szczególne wskazania w tym kierunku
daje Rozdział 4 Listu do Efezjan.

2. Formacja podczas spotkań formacyjnych
Ze względu na to, że spotkanie te, mają przede wszystkim wymiar modlitewno – formacyjny, dlatego dotyczą zasadniczych tematów związanych z:
– ukazywaniem Kim jest Bóg i jak nawiązać relację z Nim, jak otworzyć się na Jego miłość i odrzucić fałszywe wyobrażenia o Nim, a otworzyć się na prawdę o miłosiernym Ojcu,
– ukazywaniem prawdy o ludzkiej słabości, grzechu, uzależnieniu człowieka od świata, o zamknięciu, egoizmie, oporze i lęku, który nas paraliżuje, o przeciwniku zbawienia i metodach, którymi się posługuje,
– poznawaniem Osoby Jezusa Chrystusa, Jego czynów, nauki, motywacji, pragnień, zwłaszcza okrywanie sensu Wcielenia i tajemnic paschalnych; męki krzyżowej, śmierci, zmartwychwstania, wejścia do Chwały Boga i wiecznego królowania, którego widzialna pełnia nadejdzie na końcu czasów,
– byciem uczniem Jezusa, porządkowaniem swojego życia według Jego nauki, z rozwojem wiary, podejmowaniem nawrócenia i stawianiem Jezusa w centrum życia, wyznawaniem Jezusa jedynym Panem
i Zbawicielem, doświadczaniu duchowego zwycięstwa, uzdrowienia i uwolnienia w Imię Jezusa,
– z poznawaniem Ducha Świętego, odkrywaniem Jego działania w nas, przyjmowaniem Jego darów i charyzmatów i działaniem w Jego Mocy, zwłaszcza w dziele ewangelizacji,
– z życiem w małżeństwie i Rodzinie, z odnową życia sakramentalnego, życiem w jedności, odpowiedzialności, wierności; podążaniem wspólną drogą ku świętości
– z życiem we wspólnocie, parafii i Kościele, zwłaszcza z ukazywaniem Eucharystii jako źródła i szczytu życia Kościoła, z poznawaniem nauki Kościoła, bogactwa Jego działalności, podejmowaniem misji,
posłuszeństwem wobec hierarchii,
– poznawaniem Pisma Świętego i modlitwą za pomocą Biblii, zarówno w indywidualnej lekturze duchowej, jak wtedy gdy Słowo proklamowane jest we wspólnocie, a zwłaszcza w liturgii,
– z rozwojem modlitwy w całym jej bogactwie, zarówno osobistej jak i wspólnotowej, zwłaszcza modlitwy uwielbienia i wstawiennictwa oraz adoracji Najświętszego Sakramentu,
– z kultem Matki Bożej, aniołów i świętych, nabożeństwami ku ich czci, ich roli w zbawieniu człowieka i misji ewangelizacyjnej,
– z podejmowaniem służby, czy to w wymiarze wspólnoty, czy w wymiarze naszego środowiska, do którego jesteśmy posłani,
– odkrywaniem czym jest ewangelizacja, kogo ewangelizować i jak, zwłaszcza w kontekście charyzmatu wspólnoty

3. Formacja w małej grupie, tzw. Grupie Dzielenia / Grupce
Jest to formacja oparta na osobistych relacjach z małżeństwami, należącymi do danej grupy, w tym z animatorami – osobami doświadczonymi w życiu wspólnotowym. Dokonuje się ona podczas spotkań komórki w kościele oraz spotkania domowego. Celem spotkań w grupkach, jest: wzrastanie w bliskości z Panem, wzrastanie w miłości wzajemnej i braterskiej, dzieleniem się Jezusem z innymi, wypełnianie misji w
Mistycznym Ciele Kościoła, dawanie i otrzymywanie wsparcia, formowanie przyszłych animatorów, pogłębianie własnej tożsamości wiary. Elementami formacyjnymi w grupkach są:
– dzielenie, które uczy postawy słuchania, otwartości na doświadczenie wiary innych, zaufania, rozmawiania o wierze,
– modlitwa, w którą osobiście może się włączyć każdy członek grupki,
– wspólne spotkanie domowe, które uczy wspólnej modlitwy poza budynkiem kościoła, jest okazją do świadectwa, nawiązania bliższych relacji,
– działania animatora, kontakt indywidualny z członkami komórki, budzenie odpowiedzialność za obecność i zaangażowanie w grupkę,
– służba, udzielanie sobie wsparcia, które rozwija miłość i rodzi odpowiedzialność,
– wspólne inicjatywy, zwłaszcza wspólne zaangażowanie w dzieła związane z życiem wspólnotowym

Zasady dzielenia w grupce:
– celem spotkania jest dążenie do Boga
– Nie wygłaszamy teorii, nie moralizujemy: „należy…”, „powinniśmy…”
– Mówimy o sobie: „Ja tak czuję…”, „Ja tak robię…”
– Mówimy krótko i konkretnie – więcej słuchamy niż mówimy. Dajmy czas też innym na wypowiedź
— Słuchaj serdecznie.
– Nie przerywaj, nie pouczaj, nie dyskutuj.
– Nie komentujemy wypowiedzi innych. Nie osądzaj – nawet w myślach.
– Nie narzucaj własnego tematu i sposobu prowadzenia spotkania.
– W miarę możliwości, staraj się dzielić tym, co buduje i umacnia innych
– Nie spóźniaj się. Szanuj czas innych
– Dziel się głównie tym, co dobre, co pozytywne, co buduje i umacnia innych.
– Podziękuj Bogu za tę grupkę, że spotykasz się właśnie z tymi ludźmi. Módl się za swoją grupkę
Ponad to, dodatkowe zasady, każda grupka może ustalić we własnym zakresie.

4. Formacja na rekolekcjach
W ramach formacji, prowadzimy we wspólnocie rekolekcje / Dni Skupienia. Najczęściej mają one formę zamkniętych rekolekcji wyjazdowych, odbywających się dwa razy do roku, w bliskich okolicach W-wy oraz
tzw. Wakacje z Bogiem, czyli wspólny wyjazd wakacyjny, trwający tydzień, w ramach którego, mamy codzienną Mszę Św, konferencje, oraz czas wolny dla rodziny; a także aktywności dla dzieci i dorosłych

5. Formacja zaangażowanych w służbę / diakonie
Drugi etap formacji najczęściej dokonuje się w ramach współpracy z animatorem w celu podejmowania służby w grupce (na przykład: organizowanie spotkania domowego, poprowadzenie modlitwy, poprowadzenie spotkania grupki), a następnie w ramach diakonii i spotkań formacyjnych związanych z konkretnym typem służby / diakonie.

6. Formacja Liderów
– poprzez udział w Szkole Liderów (Liderzy mogą zwrócić się o wsparcie finansowe takiego szkolenia do diakonii Finansowej)
– indywidualny udział w rekolekcjach i szkoleniach, aby odpowiedzialnie pełnić powyższą funkcję

7. Formacja Moderacji
– poprzez udział w Szkole Liderów (o ile to możliwe. Jeśli nie, to obowiązkowy Kurs Jan, prowadzony przez SNE lub inne rekolekcje, przygotowujące do głębszej służby)
– indywidualny udział w rekolekcjach i szkoleniach, aby odpowiedzialnie pełnić powyższą funkcję

8. Formacja Animatorów
odbywa się podczas dwóch, jednodniowych wyjazdów formacyjnych w ciągu roku oraz na spotkaniach dla animatorów (raz na 2 mies.) i jest oparta o adhortację Ojca Świętego Franciszka Evangelii Gaudium oraz o poniższy „dekalog” animatora.

„DEKALOG” ANIMATORA
– Módl się do Boga Ojca, aby przez Jezusa Chrystusa napełnił Cię Duchem Świętym Ef 5,18-19
– Bądź autentycznym świadkiem Ewangelii: ludzie wierzą słowom, kiedy są potwierdzone życiem Rz 1,16- 17;1J 1,1-3
– Módl się codziennie za każdego członka grupki Jk 5,14-16
– Odezwij się pomiędzy spotkaniami do swoich „podopiecznych” z grupki. Jeden telefon lub jedno spotkanie stwarzają miłą atmosferę. Hbr 13,1-3
– Przyjmij postawę służby wobec swoich braci i ucz ich, jak uczyć także innych. 2Tm 2,2
– Módl się o owoce spotkania Twojej grupki. Ga 5,22-23
– Bądź gotowy do dawania świadectwa w swojej grupce. 2Tm 1,8-9
– Stwarzaj klimat przyjaźni i radości podczas spotkania grupki. Ef 4,29-32
– Nie przyjmuj postawy nauczyciela (władcy) ale bądź sługą. Rz 12,3-5
– Jeśli już musisz zwrócić uwagę, zrób to z miłością i pokorą; mając zawsze na względzie, na pierwszym miejscu dobro drugiego (zaczynaj korektę najpierw od siebie) Mt 7; 3-5
– Zgłębiaj w każdym sercu zapał do ewangelizacji. 1Kor 9,16
– Nie gaś zapału. Nie gaś ducha! 1 Tes 5; 19-21

9. Formacja Rodzin
We Wspólnocie Małżeństw, formacja prowadzi również do budowania rodziny jako domowego Kościoła, opartego o miłość, dialog, wspólną modlitwę i czystość małżeńską, będącej środowiskiem sprzyjającym
przekazywanie wiary dzieciom, a z drugiej strony do odkrywania i podejmowania misyjnego wymiaru rodziny, jako cząstki kręgu znajomych, wspólnoty, parafii i Kościoła. Jest to przede wszystkim misja wobec
innych rodzin, zwłaszcza młodych małżeństw, często pogrążonych w kryzysie i nie odnajdujących się w Kościele. Jest to więc także formacja skierowana na podejmowanie współpracy z kapłanami, parafiami,
instytucjami związanymi z rodziną tak by szukać nowych przestrzeni do dzielenia się wartością chrześcijańskiej rodziny.

ROZDZIAŁ 9
FINANSE WSPÓLNOTY

1. Wspólnota może gromadzić środki finansowe, na potrzeby związane z działalnością formacyjną i apostolską Wspólnoty.
2. Majątek Wspólnoty stanowią:
– darowizny Członków Wspólnoty – ofiary przekazywane podczas Eucharystii wspólnotowej,
– dochody z działań podejmowanych przez Wspólnotę ,
– dobrowolna dziesięcina składana przez Członków Wpólnoty.
– inne wpływy.
3. Co roku Diakonia Finansowa składa sprawozdanie ze stanu finansów przed wszystkimi członkami Wspólnoty.
4. W przypadku rozwiązania Wspólnoty ewentualne pozostałe środki finansowe będą przekazane na rzecz parafii św. A. Boboli w W-wie, przy ul. Rakowieckiej 61.
5. Opis szczegółowy funkcjonowania Diakonii Finansowej oraz zarządzania finansami Wspólnoty, stanowi załącznik nr. 2 niniejszego statutu.

ROZDZIAŁ 10
POSTANOWIENIA KOŃCOWE

1. Niniejszy Statut wchodzi w życie po uzyskaniu bezwzględnej większości głosów przy obecności co najmniej 2/3 osób uprawnionych do głosowania na spotkaniu animatorów i osób odpowiedzialnych za diakonie we Wspólnocie.
2. Uzupełnienia i zmiany Statutu wynikające z pojawiających się potrzeb, mogą być wprowadzone, po uzyskaniu bezwzględnej większości głosów; przy obecności co najmniej 2/3 osób uprawnionych do głosowania na spotkaniu animatorów i osób odpowiedzialnych za diakonie we Wspólnocie.
3. Po uwzględnieniu zmian, niniejszy statut wejdzie w życie wraz z pierwszym dniem września 2023r.

REGULAMIN FUNDUSZU WSPÓLNOTY MAŁŻEŃSTW

DZIAŁAJĄCEJ PRZY PARAFII ŚW. ANDRZEJA BOBOLI W WARSZAWIE

DEFINICJE

FUNDUSZ POMOCOWY

1. Dofinansowaniu z Funduszu Pomocowego podlega kwota wnioskowana przez potrzebującego członka Wspólnoty:
   1. w wysokości nie większej niż 50% kosztu danego wydarzenia organizowanego przez Wspólnotę, lub
   2. dla pomocy udzielanej osobom będącym w trudnej sytuacji finansowej z powodów losowych – w wysokości zatwierdzonej zgodnie z zasadami opisanymi poniżej.
2. Małżeństwo potrzebujące dofinansowania zgłasza taką potrzebę za pośrednictwem animatora swojej grupki,
3. Jeśli animator grupki uznaje wniosek za uzasadniony, wówczas przekazuje informację na adres mailowy DFW,
4. DFW przekazuje taki wniosek mailowo do Liderów z prośbą o akceptację wydatku oraz informuje animatora o podjętej decyzji i wysokości dofinansowania.
5. Wpłaty darczyńców na Fundusz Pomocowy powinny być wyraźnie oznaczone w opisie przelewu słowami „wpłata na Fundusz Pomocowy”. Przelewy opisane w inny sposób będą traktowane jako wpłaty na Fundusz Bieżący.
6. Środki Funduszu Pomocowego mogą służyć wyłącznie na Wydatki Pomocowe.

FUNDUSZ BIEŻĄCY

7. Wydatki Bieżące realizowane są przez DFW na podstawie zapotrzebowań zgłoszonych przez Liderów, animatorów grupek lub Odpowiedzialnych różnych diakonii Wspólnoty.
8. Wydatki Inwestycyjne podlegają uprzedniej akceptacji przez Liderów, natomiast wydatki wnioskowane przez Liderów, są akceptowane przez Odpowiedzialnego DFW.
9. Przelewy opisane przez darczyńców inaczej niż „wpłata na Fundusz Pomocowy” są traktowane jako wpłaty na Fundusz Bieżący.
10. Z funduszu Bieżącego mogą być również finansowane Wydatki Pomocowe, gdyby wyczerpały się środki Funduszu Pomocowego.

WYDATKI NIESTANDARDOWE

11. Wszelkie odstępstwa od zdefiniowanych powyżej zasad wymagają mailowej akceptacji przez Liderów.

PRZEJRZYSTOŚĆ

12. DFW sporządza roczne sprawozdanie Funduszu Wspólnoty odrębnie dla Funduszu Pomocowego i dla Funduszu Bieżącego.
13. Rok sprawozdawczy Funduszu Wspólnoty rozpoczyna się 1 września i kończy się 31 sierpnia.
14. Sprawozdanie zawiera co najmniej informację o:
    1. bilansie otwarcia danego funduszu na początek roku,
    2. wpłatach dokonanych przez darczyńców na dany fundusz,
    3. wydatkach zrealizowanych z funduszu w podziale na kategorie rodzajowe,
    4. bilansie zamknięcia danego funduszu na koniec roku.
15. Roczne sprawozdanie Funduszu Wspólnoty podpisywane jest przez wszystkich członków DFW i wysyłane mailowo do wszystkich aktywnych członków Wspólnoty.

Załącznik nr 1 –  Przykładowy podział wydatków:

Wydatki nie znajdujące się w powyższej tabeli są klasyfikowane do danej kategorii jednogłośnie przez DFW, z uwzględnieniem progu kwotowego dla Wydatków Inwestycyjnych. W przypadku braku jednogłośnej decyzji DFW rozstrzyga głos Liderów